Wat is je huidige functie?
Momenteel werk ik als secretaresse voor alle schaderegelaars binnen ons kantoor. Mijn rol is breed en ondersteunend, waarbij ik ervoor zorg dat alles op de achtergrond soepel verloopt.

Irma in 2006
25 jaar in dienst, dat zie je tegenwoordig niet vaak meer! Hoe komt het dat je al zo lang bij Ottenschot werkt?
Ja, dat hoor je inderdaad niet vaak meer. Mijn sollicitatiegesprek bij Ottenschot was eigenlijk heel bescheiden, aan de keukentafel bij Harrie en Annie Ottenschot in Hengevelde. Dat geeft meteen de gemoedelijke sfeer van toen goed weer. We werkten toen in een klein kantoor naast de Rabobank, en in de loop der jaren verhuisden we naar verschillende locaties. Eerst gingen we naar de Höfte in Hengevelde, toen naar het oude gebouw van de Rabobank en uiteindelijk belandden we in het Magna Porta-gebouw in Almelo, waar we nu zitten.
De eerste jaren hield ik me vooral bezig met Amev-dossiers. Dat was een mooie tijd; ik was de tiende werknemer bij Ottenschot en het werk was ontzettend afwisselend. Ottenschot was toen nog een klein kantoor, opgezet door Harrie Ottenschot en Jan de Groot. Rond 2002 werd Gerard Kloppenburg directeur en Harrie en Jan deden een stap terug. Vanaf dat moment werd ik Gerards persoonlijke secretaresse en dat vond ik een prachtige rol. Die tijd stond in het teken van veel persoonlijk contact met cliënten, wat ik altijd heel leuk heb gevonden. Natuurlijk waren er ook momenten dat ik even niet wist hoe ik iets moest aanpakken, maar gelukkig waren er altijd collega’s om te helpen.
Als ik terugkijk op de vraag ‘Hoe komt het dat je al zo lang bij Ottenschot werkt?’, dan komt dat vooral door de prettige sfeer en de flexibiliteit die hier geboden wordt. Er is altijd ruimte om zaken te regelen als dat nodig is, wat het makkelijker maakt om werk en privé goed te combineren. Daarnaast heb ik altijd goed met mijn collega’s kunnen samenwerken. Hier word je gezien als collega en niet als een nummer, en dat maakt het een fijne plek om te werken.
Kun je je eerste werkdag nog goed herinneren?
Ja, absoluut! Mijn eerste werkdag was in september 1997. Het was een spannende tijd, vooral omdat ik een paar maanden later, in maart 1998, met zwangerschapsverlof ging. Uiteindelijk kwam ik in oktober 1999 terug na twee zwangerschappen, en toen begon het avontuur pas echt!
Op mijn eerste dag zat ik naast collega’s Tino, Yvonne en Jeannette. Ik weet nog dat ik het opnemen van de telefoon wel wennen vond. De eerste keer doorverbinden was best lastig! Maar het was wel een geweldige eerste dag. Aan het eind van die dag herinner ik me dat ik zelfs nog moest afwassen, want er was toen nog geen vaatwasser. Dat hoorde er gewoon bij!
Wat ook grappig is om terug te denken, is dat ik destijds nog helemaal niet wist dat je na een ongeval een schadevergoeding kon claimen. Dat was allemaal nieuw voor mij. Maar juist dat maakte het zo interessant en leuk. Ik heb in de loop der jaren ontzettend veel mogen leren. In het begin vond ik het trouwens lastig om telkens weer vragen te stellen, omdat ik niemand tot last wilde zijn. Dus probeerde ik altijd af te wegen hoeveel tijd ik tussen mijn vragen liet zitten, zodat ik niet te veel zou vragen in één keer. Achteraf klinkt dat misschien een beetje suf, maar gelukkig waren mijn collega’s altijd bereid om mij te helpen.
Hoe is het werk de afgelopen 25 jaar veranderd?
De manier van werken is echt flink veranderd. Als ik terugkijk, zie ik dat het werk minder afwisselend is geworden en dat het zakelijker is geworden, zowel bij ons als bij de cliënten. Vroeger was er meer gemoedelijkheid en persoonlijk contact, dat mis ik wel eens. Alles verloopt tegenwoordig sneller en strakker.
Daarnaast is er een grote verschuiving naar digitalisering geweest. Waar we vroeger nog bezoekrapporten op bandjes ingesproken kregen en die vervolgens moesten uitwerken, schrijven de schaderegelaars nu hun eigen rapporten. Dat maakt het werk wel anders, maar wat gelukkig hetzelfde is gebleven, is de flexibiliteit binnen het kantoor. Er wordt nog steeds meegedacht als er iets speelt en er wordt bijna altijd wel een oplossing gevonden.
Wat was je absolute hoogtepunt in deze 25 jaar bij Ottenschot?
Er zijn zoveel mooie momenten geweest, dat het moeilijk is om één specifiek hoogtepunt te kiezen. De jaarlijkse uitjes zijn altijd gezellig en onze secretaresse dag wordt elk jaar weer op een bijzondere manier gevierd. Dat is echt iets waar ik altijd naar uitkijk. Een heel speciaal moment vond ik ook dat ik met Gerard mee mocht naar cliënten. Het persoonlijke contact, in plaats van alleen via de telefoon of e-mail, vond ik heel bijzonder. Dat maakte het werk echt tastbaar en gaf me een beter beeld van wat we voor onze cliënten konden betekenen.

Op de motor!
Wat doe je het liefst in je vrije tijd?
In mijn vrije tijd ben ik graag actief bezig. Motorrijden is een grote hobby van me en als mijn man of zoon met de vrachtwagen op pad gaat, vind ik het heerlijk om mee te gaan. Daarnaast maak ik graag wandelingen met mijn hond Binky, die inmiddels 14,5 jaar oud is. Ook geniet ik van weekendjes weg met het gezin, televisiekijken en gezellig koffiedrinken met vriendinnen. Eigenlijk alles wat met gezelligheid en samenzijn te maken heeft, vind ik leuk!
Is er iets wat jouw collega’s na 25 jaar nog steeds niet van je weten?
Ik denk het niet! Ik ben altijd heel open geweest, dus er zijn weinig geheimen. Ik denk dat ze mij na al die jaren wel goed kennen!
Hoe kijk je naar de toekomst?
Positief! Ik ben benieuwd wat de toekomst zal brengen, zowel op persoonlijk vlak als voor Ottenschot. Blijven we in Almelo of verhuizen we misschien nog eens? Maar bovenal hoop ik natuurlijk dat ik gezond blijf, net als de mensen om me heen.
Ik ben echter niet iemand die heel ver vooruitkijkt. Ik leef het liefst in het moment en probeer van elke dag te genieten. Dat is voor mij het belangrijkste.
Wat kunnen wij van jou leren?
Als ik iets mee kan geven, dan is het mijn nuchterheid, nauwkeurigheid en mijn vriendelijke houding. En natuurlijk een grapje op zijn tijd!
Heb je nog een laatste boodschap of een leuke afsluiter?
Ja, zeker! Mijn motto is: geniet van elke dag en maak er altijd een feestje van, hoe klein die ook is!